Upravljanje otpadom

Izrada planova upravljanja otpadom

1. Izrada regionalnih planova upravljanja otpadom
2. Izrada lokalnih planova upravljanja otpadom
3. Izrada planova upravljanja industrijskim otpadom

Regionalni planovi upravljanja otpadom

Pojedina sela i mesne zajednice zbog ograničenosti resursa, nisu u mogućnosti da samostalno obezbede sve usluge koje bi trebale, a tiču se upravljanja komunalnim otpadom i drugih projekata od javnog značaja. Jedna od strategija koju su razvile opštine, sa ciljem povećanja efikasnosti pružanja usluga, je regionalizacija. Od značaja je da je i Zakon predvideo mogućnost da se obavljanje komunalnih delatnosti može organizovati za dve ili više opština pod uslovima utvrđenim zakonom i Sporazumom skupština tih opština. Predmet toga Sporazuma je veoma širok dijapazon uzajamnih pravnih, ekonomskih, finansijskih, organizacionih i drugih odnosa tih opština, kao i između opština i javnih preduzeća. Dekonta pruža podršku opštinama u postupku formiranja regiona za upravljanje komunalnim otpadom i izradi regionalnih planova upravljanja otpadom koji uzimaju u obzir politike i principe upravljanja otpadom na nacionalnom nivou, zakonodavstvo EU i nacionalne i regionalne strategije i planove. Stručni tim inženjera radi na uspostavljanju veze između svih ciljnih grupa – klijenta, javnih komunalnih preduzeća, ovlašćenih organa, javnosti, industrija i ostalih zainteresovanih strana.

Lokalni planovi upravljanja otpadom

Dekonta nudi uslugu izrade lokalnog plana upravljanja otpadom jedinicama lokalne samouprave kojim su definisani ciljevi upravljanja otpadom na teritoriji u skladu sa Nacionalnom strategijom.

Planovi upravljanja industrijski otpadom

Uspostavljanje jedinstvenog sistema upravljanja otpadom u industrijskim postrojenjima zahteva poznavanje procesa nastajanja, procedura rukovanja, skladištenja, transporta, tretiranja i odlaganja istog. Izučavanje tih aspekata upravljanja otpadom zahteva visoku stručnost, mnogo vremena i resursa, a posebno, obzirom na složenost pitanja životne sredine, povezanih sa pojavom novih tehnologija tretiranja otpada. Međutim, troškovi uspostavljanja jednog praktičnog sistema upravljanja otpadom su mali u poređenju sa potencijalnim finansijskim posledicama degradacije životne sredine i sa tim povezanim dejstvima na ljudsko zdravlje do kojih dovodi ne adekvatno postupanje sa opasnim otpadom.
Dekonta nudi identifikaciju svih tokova otpada koji se generišu i njihovih izvora kako bi naš stručni tim odabrao i primenio najadekvatnije tehnike upravljanja otpadom u industriji. Izradom plana upravljanja otpadom se postiže efikasan sistem upravljanja neopasnim i opasnim otpadom, od samog mesta njegovog nastanka pa do konačnog odlaganja, štite se industrijski radnici, osoblje koje radi u domenu upravlja nja otpadom i stanovništvo uopšte, a dobrim sistemom upravljanja otpadom se štedei novac i resursi.

Sanacija, rekultivacija i proširenje deponija

Konačna dispozicija čvrstog komunalnog otpada predstavlja jedan od najvećih problema u oblasti komunalne delatnosti u Srbiji. Postojeće deponije, gradski prostori gde se vrši odlaganje otpada uglavnom su neuređeni, pretežno bez ikakvih pratećih sadržaja, problematične kontrole doveženog i odloženog otpada, haotičnog načina odlaganja, mere zaštite gotovo da i ne postoje. Kod postojećih deponija javlja se čitav spektar negativnih uticaja: zagađivanje zemljišta, površinskih i podzemnih voda, aerozagađenje, permanentna opasnost od eksplozije tela deponije, pojave spontanih i izazvanih požara, opasnost izbijanja zaraza, vizuelna zagađenja i sl. Sve ove karakteristike ukazuju da se ovi prostori gotovo nikako ne mogu podvesti pod termin sanitarnih deponija, već oni predstavljaju smetlišta u najdrastičnijem obliku značenja.

Kako bi se bar delimično ublažile posledice ovakvog stanja naših smetlišta i njihovih uticaja jedna od mera “prve pomoći” je prestanak deponovanja na ovaj način, sanacija, zatvaranje i rekultivacija istih, što u krajnjoj liniji predstavlja i zakonsku obavezu korisnika prema odredbama Zakona o zaštiti životne sredine i Pravilnika o kriterijumima za određivanje lokacije i uređenje deponija otpadnih materijala. Sam postupak sanacije, zatvaranja i rekultivacije sprovodi se na osnovu Projekta sanacije, zatvaranja i rekultivacije postojeće deponije za koju je izrađen.

Zbrinjavanje industrijskog i opasnog otpada

Pod industrijskim otpadom se podrazumevaju sve vrste otpadnog materijala i nusproizvoda koji nastaju tokom određenih tehnoloških procesa i po svojim osobinama može biti neopasan ili opasan. Velika industrijska postrojenja su najznačajniji generatori opasnog otpada. U našoj zemlji se kao izvori opasnog otpada uglavnom javljaju:

1. energetika
2. farmaceutska industrija
3. hemijska industrija
4. prehrambena industrija
5. industrija ambalaže

Preovlađujući metod tretmana industrijskog otpada je privremeno skladištenje unutar kompleksa generatora ili deponovanje. Industrijski otpad se odlaže na mestima u sklopu postrojenja, a preostali deo se odlaže sa komunalnim čvrstim otpadom na gradskim deponijama. Glavne metode postupanja sa opasnim otpadom su skladištenje i deponovanje. Preduzeća koja generišu opasan otpad odlažu ga u sopstvenim skladištima unutar preduzeća. Analize pokazuju da je za većinu takvih mesta prekoračen njihov kapacitet i da ne zadovoljavaju zahteve nacionalnog zakonodavstva o otpadu, a u skladu sa Pravilnikom o načinu postupanja sa otpacima koji imaju svojstva opasnih materija (“Sl. Glasnik RS”, br. 12/95), koji uređuje način postupanja sa pojedinim otpacima koji imaju svojstvo opasnih materija.

Trenutno u Srbiji nema izgrađenih objekata za skladištenje opasnog otpada, nema postrojenja za fizičko-hemijski tretman opasnog otpada, nema postrojenja za termičku destrukciju -spaljivanje, nema deponija za odlaganje opasnog otpada i pepela iz postrojenja za spaljivanje. Imajući u vidu nedostatak tehničkih kapaciteta za upravljanje opasnim otpadom, kao i nedostatak finansijskih sredstava za investicije u izgradnju ovakvih objekata u skorije vreme, jedino rešenje za bezbedno zbrinjavanje opasnog otpada je izvoz u zemlje EU koje poseduju ovu vrstu objekata.

Zemlje EU su osamdesetih i devedesetih godina prošlog veka imale ekspanziju izgradnje objekata za zbrinjavanje opasnog otpada. Tokom proteklog perioda su ove zemlje uglavnom rešile problem zaliha otpada, oslobađajući time deo kapaciteta postrojenja za otpad iz drugih zemalja. Samim tim ni cene više nisu na nivou na kome su bile u prvom periodu rada ovih postrojenja, već znatno niže i prihvatljivije za industrije koje rade u skladu sa principima zaštite životne sredine.

Osnova kontrole prekograničnog kretanja (izvoza) opasnog otpada je Bazelska konvencija, usvojena 1989. godine od 116 zemalja učesnica konferencije koju je organizovao UNEP (United Nations Environment Programme). Države potpisnice će pristupiti prekograničnom kretanju otpada ukoliko nema tehničkih kapaciteta i neophodnih postrojenja za odlaganje otpada na ekološki prihvatljiv i efikasan način.

Relevantnu zakonsku regulativu u pogledu sprovođenja prekograničnog kretanja otpada čine:

Pravilnik o uslovima i načinu razvrstavanja, pakovanja i čuvanja sekundarnih sirovina (Katalog otpada)

Pravilnik o načinu postupanja sa otpadima koji imaju svojstva opasnih materija

Pravilnik o dokumentaciji koja se podnosi uz zahtev za izdavanje dozvole za uvoz, izvoz i tranzit otpada

Zakon o potvrđivanju Bazelske konvencije o kontroli prekograničnog kretanja opasnih otpada i njihovom odlaganju.

Spisak otpada za koji Dekonta doo. poseduje integralnu dozvolu za sakupljanje i transport možete pročitati ovde…

Izrada projekata vezanih za upravljanje otpadom